تحلیلی بر نبرد حرّان با تکیه بر نظریه‌های جامعه‌شناسی جنگ

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه ایرانشناسی و تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه میبد، میبد، ایران

2 کارشناس ارشد تاریخ، گروه ایرانشناسی و تاریخ، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه میبد، میبد، ایران

چکیده

نبرد حرّان اولین برخورد نظامی میان اشکانیان و رومیان در قرن اول ق.م بود. در این جنگ علی­رغم برتری­هایی که رومیان در حوزه­ی تجارب نظامی، تجهیزات، فنون و نفرات داشتند، متحمل شکست سنگینی شدند. از آنجا که این شکست در روابط سیاسی و نظامی آتی رومیان و اشکانیان بسیار تأثیرگذار بود، بررسی جامعه­شناختی این جنگ اهمیت پیدا می­کند. آنگونه که جامعه­شناسان جنگ در پژوهش­های خود پیرامون جنگ­ها، عوامل زمینه ساز جنگ، پدیده­ی جنگ و پیامدهای جنگ را بررسی می­کنند، این پژوهش برآنست تا خود پدیده­ی جنگ حرّان را با اتکاء بر نظریات برخی جامعه شناسان حوزه­ی جنگ و با روش توصیفی- تحلیلی بررسی کند. یافته­های این پژوهش نشان می­دهد مطابق نظریات جامعه­شناسان جنگ، ضعف روحیه نیروهای رومی ناشی از عواملی چون تأثیرپذیری سربازان رومی از گروه­های نفوذ خارج از ارتش، برخی باورها و اعتقادات ماورایی رومیان و اشتباهات فردی فرماندهی، منجر به شکست آنان گردید. در مقابل، قوت فرماندهی سپاه اشکانی در به­کارگیری استراتژیِ جنگ روانی با تاکتیک­ها یا راهبردهایی چون تخریب اراده و توانایی رومیان برای مبارزه، محروم ساختن رومیان از پشتیبانی متحدان­شان و کسب اطلاعات نظامی از طریق  بهره گرفتن از عوامل نفوذی، زمینه­ساز پیروزی اشکانیان شد. 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

An analysis of the battle of Harran based on the theories of the sociology of war

نویسندگان [English]

  • Shahnaz Hojati Najafabadi 1
  • Rujyar Kabeleh Sori 2
1 Asistant Professor. department of Iranology and History, Faculty of Humanities, Meybod University, Meybod, Iran
2 MA of Iranology and History, Faculty of Humanities, Meybod University, Meybod, Iran
چکیده [English]

The Battle of Harran was the first military encounter between the Parthians and the Romans in the first century BC. Despite the advantages that the Romans had in terms of military experience, equipment, techniques and personnel, they suffered a heavy defeat because this failure in the future political and military relations between the Romans and The Parthians were very influential, the sociological study of this war becomes important. As sociologists of war in their researches about wars examine the underlying factors of war, the phenomenon of war and the consequences of war, this research aims to analyze the phenomenon of Harran war by relying on the opinions of some sociologists in the field of war and with descriptive and analytical method. examine. The findings of this research show that according to the theories of sociologists of war, the weak morale of the Roman forces caused by factors such as the influence of Roman soldiers from influence groups outside the army, some otherworldly beliefs and beliefs of the Romans and individual mistakes of the commander led to their defeat. The strength of the command of the Parthian army in using the strategy of psychological warfare with tactics or strategies such as destroying the will and ability of the Romans to fight, depriving the Romans of the support of their allies and obtaining military information through the use of infiltrators, became the basis for the victory of the Parthians.

کلیدواژه‌ها [English]

  • sociological theories of war
  • Parthians
  • Romans
  • Battle of Harran
  • Crassus
  • Sorena

مراجع

-ادیبی سده، مهدی (1392). جامعه شناسی جنگ و نیروهای نظامی، تهران: سمت.
-ارل، ادوارد م. (1343).  تاریخ فن جنگ، ترجمه محمدعلی پیروزان، تهران:علمی.
-ازغندی، علیرضا (1384).  جنگ و صلح، تهران: سمت.
-اسپریر، مانس (1379). تحلیل روان شناختی استبداد و خودکامگی، ترجمه­ی علی صاحبی، تهران: نشر ادب و دانش.
-بوتول، گاستون (1387). جامعه شناسی جنگ، ترجمه هوشنگ فرخجسته، تهران: علمی و فرهنگی.
-بیرو، آلن (1370). فرهنگ علوم اجتماعی، ترجمه باقر ساروخانی، تهران: نشر کیهان.
-تزو، سان (1401). هنر جنگ، ترجمه مهدی سمسار، تهران: نشر جامی.
-دهقانی،حمید (1395).  از کارزارهای انتخاباتی تا رفتار انتخاباتی، تهران: جامعه شناسان.
-دیاکونف، م.م (1351).  اشکانیان، ترجمه­ی کریم کشاورز، تهران: نشر پیام.
-زرین­کوب، عبدالحسین (1377). تاریخ مردم ایران قبل از اسلام، تهران: نشر امیرکبیر.
-شیپمان، کلاوس (1384)، مبانی تاریخ پارتیان، ترجمه هوشنگ صادقی، تهران: فرزان روز.
-کامرانی فر،احمد و دیگران (1397). «بازخوانی فتح یمن توسط وهرز در پرتو نظریه­های جامعه شناسان جنگ»، مطالعات تاریخ اسلام، شماره 37.
-کوئن، بروس (1386).  مبانی جامعه شناسی، ترجمه غلام عباس توسلی و رضا فاضل، تهران: نشر سمت.
-گرین، رابرت (1398). استراتژی جنگ، ترجمه فاطمه باغستانی، تهران: انتشارات نسل نو اندیش.
-لوکونین، ولادیمیر (1394). ایران باستان از اشکانیان تا فرو پاشی ساسانیان. ترجمه ی مسعود گلزاری و مهر دخت وزیر پور، تهران: نشر کتابدار. 
-الماسی، محمد حسین (1372). «اطاعت پذیری در نیروهای مسلح»، نشریه سیاست دفاعی، شماره2.
-مشکور، محمد جواد (بی تا).  تاریخ نظامی ایران، تهران: نشر ستاد بزرگ ارتشتاران.
-ورستاندیک، آندره (1386). تاریخ امپراطوری اشکانیان، ترجمه ی محمود بهفروزی، تهران: نشر جامی.
-ولسکی، یوزف (1383). شاهنشاهی اشکانی، ترجمه مرتضی ثاقب فر، تهران: نشر ققنوس.
-Bivar, A.H. D. (2007). Gondophares and the indo-Parthians, in: Curtis, V. S.-Stewart, S.(eds.), The Age of the Parthians, New York: P.26-36.
-Clausewitz, Carl von.(2007) On War, translated by Michael Howard and Peter Paret, edited with an introduction by Beatrice Heuser Oxford World's Classics Oxford University Press.
-Debevoise, N.C. (1938). A Political history of Parthia, Chicago: University of Chicago Press.
-Dio Cassius, (1955). Roman history, translated by Earnest Cavary, Harvard University.
-Farrolh, K. (2007). Shadows in the Desert: Ancient Persia at War, Oxford/New York.
- Jomini, de Henri. (2004) The Art of War: translated by Capt. G.H. Mendell, The Project Gutenberg eBook of The Art of War, by Baron De Jomini.
-Keaveney, A. (1981). Roman Treaties with Partia circa 95- 64 B.C., AJPh 102/2., P. 195-212.
-Keaveney, A. (1982). The King and the War-Lords: Romano Parthians Relations Circa64-53 B.C., AJPH 103/4, P. 412-428.
-Marshall. B. A. (1976). Crassus: A Political Biography, Amsterdam: Hakkert press.
-McNeilly, Mark R. (2001), Sun Tzu and the Art of Modern Warfare: Oxford University Press.
-Pitney, J, J. (2000). The art of political warfare, the university of Oklahoma press.
-Pliny (1836). Natural History, Vol II, Translated by John Bestock and H. T, Riley, London: Henry G. Bohn.
-Plutarch, (1919). Plutarch Lives, ed and tr by Perrin, Loeb Classical Library.
-Regling, K. (1907). Crassus' Partherkrieg, Klio 7, p.359-394.
Sampson, G. C. (2008). The Defeat of Rome: Crassus, Carrhae and the Invasion of the East, Barnsley. -
-Shapur Shahbazi, A. (1990). Carrhae, Encyclopaedia Iranica Online, Vol 15. 12.
-Sheldon, R. M. (2010). Rome's Wars in Parthia: Blood in the Sand, London/Portland.
-Simpson, A. D. (1938). The Departure of Crassus for Parthia, TAPA, Vol 69, p.532-541.
-Simpson, C. (1994). Science of Coercion: Communication Research and Psychological Warfare. NewYork: Oxford University Press.
-Weggn, K. (2011). Der langer Schatten von Carrhae. Studien zu M. Licinius Crassus, Hamburg.
-Wilcox, P. (2001). Rome's Enemies: Parthians and Sassanid Persians, Oxford.
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار